Kan kustum senelerce,dertleri güne sayıp,
Sen vurdukça gönlümden,atıp içime sustum.
Yaşadım ihaneti,sevdalar dünden kayıp,
Aşk çaldıkça ömrümden,atıp içime sustum...

Kimseler el vermedi,ben böyle süründükçe,
Acımadı insanlar,dertlere büründükçe,
Tükenirmiş umutlar,sonsuza yüründükçe,
Can çıktıkça tenimden,atıp içime sustum...

Gözledim onca sene,vefasız kullarını,
Yaşadım hayat denen,zindanın yıllarını,
Çözemedim bir türlü,dünyanın hallerini,
Ben kaçtıkça kendimden,atıp içime sustum...

Her geçen vakit cana,ömre saplanan okmuş,
Hayalmiş mutluluklar,dost diye birşey yokmuş,
Anladım ki sevdalar,gönlü yokluğa sokmuş,
Dert yordukça gönlümden,atıp içime sustum...

Ne söylenecek bir söz,ne sözde kelam kaldı,
Ne yaşanacak hayat,ne de bir selam kaldı,
İnsan denen fetbazlar,hep beni benden aldı,
Çığ düştükçe dünümden.atıp içime sustum...

Cihan BERDİBEK
26.01.2018