Savaşın çocukları çocuk işte oynar,
Kuş gibi bir o dala bir bu dala konar.

Birçok oyuncakları kaldı beton altında,
Artık sahipsiz onlar binanın her katında,

Oyun olmadan çocuklar nasıl durur?
Oyuncakları olmasa bile oyun bulur,

Oyuncağı kalsa da durmaz oynar yine,
Aldırış etmez asla geçen güne; düne.

Savaşın çocukları çocuk işte oynar,
Kuş gibi bir o dala bir bu dala konar.

Topun peşinden hızla koşar yalın ayak,
Yenilince bir köşeye çekilir ağlayarak.

Kimi zaman elinde olan tekerleği sürer,
Savaş gelmez aklına oynarken güler,

Bilyeleri şakır şakırdar cebinde durur,
Oyunda iken bilyeleri iyi hedef alır vurur,

Savaşın çocukları çocuk işte oynar,
Kuş gibi bir o dala bir bu dala konar.

Kış günlerinin soğuk geçen günlerinde,
Sıcak tutan mont olmasa da üzerinde,

Soğuğun farkına bile varmaz üşümez,
Oyunda olur elinden oyuncak düşmez.

Acıksa da yemek yeme düşmez aklına,
Zilin sesini duymaz bağlı olsa da karnına.

Savaşın çocukları çocuk işte oynar,
Kuş gibi bir o dala bir bu dala konar.

Zamanın nasıl geçtiğinin farkında olmaz,
Güneş alan ağaç oynayan çocuk solmaz.

Giydiği pantolon yırtık olsa da dizlerinde
Gülümseme hiç eksik olmaz yüzlerinde.

Savaşın çocukları savaşın farkında olmaz,
Çocuk her yerde çocuk oyunsuz durmaz...

23.01.2018
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar