Bir bahar dalı kırılmış içimde
ince bir sızı gibi akıyor duygular
yorgun ve yenilmiş kalbimin üstüne
hüzün damladı durdu ömrümce
ruhumda bir ağlak adam kalmış yalnızca

Ne güneş gülümsüyor artık sımsıcak
ne bahar kokuyor saçları bahçemin
sonsuz girdabında iklimlerin
yüzümü nereye çevirsem hüzün

özlemlerin gurbetinde
ah ettikçe
ahlar ağacında
ah dökülür dallarımda
ömrüm sonbahar…

Ey
gökyüzünde sessiz sessiz ağlayan ay
ey sızım sızım sızlayan gece
bakmayın öyle, incitmeyin gözlerimi
girmeyin çığlığımın arasına yaralı bir şiir gibi

Yıllar geçse de
dikiş tutmuyor evlat acısı
sönmüyor ateşi
buz tutsa da dağlar
Anladım ki,
hayatı çile olan bir bedeviyim..

Anladım ki,
ağıtı yaralı kuşlar konmuş hayatıma
bütün saatler acıya kurulmuş
solgun bir yaprağın ince hüznü gibi
ay kanaması ince bir hüzün hayat
yaşadıkça acıtıyor beni

Ah ettikçe
ahlar ağacında
ah dökülür kavruk ve çatlak topraklarıma..


Nuri CAN