Son bakışın sanki vedaydı bana
Sisler içindeyim bunalıyorum
Neler düşünmüştün acaba abla
Yeşil gözlerini anımsıyorum.

Acımı tarife söz bulamadım
Yangında kül olan ahşap binayım
Kaybettim seni ben nasıl yaşarım
Yeşil gözlerini anımsıyorum.

Her alanda örnek aldığım kanım,
Çocukluğum, Gençliğim, sensiz yarım
Ömrümce idolum sanatçı yanım.
Yeşil gözlerini anımsıyorum.

Resimlerine bakıp Ağlıyorum,
Günler sensiz çok zor bak soluyorum
Hayat yüküne katlanamiyorum
Yeşil gözlerini anımsıyorum.

Aylin Akgün

ABLAM Tülin Toprak 2.senesi de özlem ve saygıyla, dua ile anıyorum.

Ankara’ya geldiğimde bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu.

Ankara ağlıyor, ben ağlıyordum. Ablam, canım Ablamı kaybedeli tam 2 sene oldu bugün.

Haber bekliyordum telefon başında. Selma Ablam aradı geçmiş olsun dileklerini söylemek için. Konuşurken birden boğulur gibi oldum. Nefes alamıyordum. Evin içi çocuklarım, torunlarımla doluydu.

Birden sesim boğulur gibi oldu, canhıras bağırarak ağlamaya başladım. Ablama birşey oldu, ablamı kaybettim diye haykırmaya, ağlamaya başladım. Elimden telefonum düşmüş, ben baygınlık geçirmiştim.

Allah’ım göğsümün üzerine sanki taş oturmuştu!

Sonradan öğrendim ki ablaciğımın kalbi durmuş 😢

Dr.lar tekrar çalıştırmayı başarmışlar..

Ablam ın büyük oğlu Tolga yı aradım hemen. Teyze haberim var hazırlanıyorum, Ankara’ya yola çıkacağım dedi.

Bende gitmek istedim ama bir hayli geçti. Ablamı makineye bağlamışlar.

O gece saatler geçmek bilmiyordu! Uykuya dalmıştım ki telefonum çaldı acı acı.

Acı haber diye açmaya elim varmadı. Oğlum yan odada uyur. Onun telefonuda çalınca Eyvah dedim. Korktuğum başıma geldi diye içim bir tuhaf oldu. Arayan Erkek Kardeşim Turgay dı. oğlumla konuştu.

Oğlum; Anne gel otur dedi. Anladım oturmadan Ablam dedim. Kalktı bana sarıldı Anne başın sağolsun.......!

Allah’ım inanamıyorum bu nasıl bir acı? Kalbimin parça parça olduğunu, dağıldıgımı, eksik kaldığımı,

Ablamı bir daha göremeyecek, o tatlı sesini bir daha duyamayacak olmanın acısı....tarifi yok...!!!

Sabah yola çıktım hemen, ancak yetişebilirmiyim endişesi, devamlı kardeşlerimi arayıp durumları hakkında bilgi alışım...Ah ablacığım diyerek yol boyunca ağlayarak nefesim tıklanarak Ankara’ya inişim....

Karanlıktı sanki Ankara....Gölbaşı Camisi’nde ikindi namazını müteakip lafı beynimde yankıları uğultusu dinmiyor. Çaresizlik içinde taksiye atladım. şoföre Yalvarışım....! çok hızlı sür dedim, yetiştir beni ablama diye ağlıyordum...yetiştim...

Bunu ne için yazdım? Amacım acı tazelemek değil...hâla unutmadım ki...

Yağmurda defnettik, gecesi kar yağmaya başladı...Sabah dolmuştu bile....Sabah kabristana gittim. yasin-i Şerifin sonunu getirenmedim tıkandım.

Akrabalarımız gelmeye başladılar. Acılar katlanarak artıyordu.

Ablam nurlar içinde uyu...Melekler, ışıklar yoldaşın olsun. olsun. Bu kardeşinin bir gün acısı diner mi bilmem? Unutulmayan acılarımda sende yerini aldın.

Şu an yazarken ağlıyorum...yalnızım ve kimsede anlamıyor bu derin kalp ağrımı...

Allah merhameti ile muamele etsin. Mekânın Cennet Olsun Melek Ablam.

Aylin Akgün