CEYHUN-(AMUDERYA)-ÇEMEN İLE MERGEN-(19)

Günler gelip geçerken Yomut obası ve çevresinde, Düşman da boş durmuyordu. Zaman zaman obalara baskınlar düzenleniyordu. Çevre obalar Kıvanç bey önderliğinde toplandı. Kıvançbey “Beyler, bu saldırıları, obalardan uzaklarda karşılamamız gerekir. Nehir boylarına, belli geçitlere gözcüler yerleştireceğiz. Her zaman uyanık ve hazır olmak zorundayız.
Unutmayalım ki, su uyur düşman uyumaz”. Dedi ve herkesin üzerine düşeni yapmasını istedi. Gerekli tedbirlerin alınmasından sonra, düşman obalara 10 yıl boyunca saldıramadı. Her şey çok güzel gidiyordu. Çocuklarda artık büyüyüp serpilmeye başlamıştı. Tuana 13 yaşında, Mengü’de 10 yaşına basmıştı.
Yıllarca başarılı olamayan İranlı’lar, bu kez çok güçlü bir ordu ile nehir boyunca saldırıya geçti. Sayıları çok fazla olduğundan, karşısında kimse direnemiyordu. Ne olduysa düşman aniden geri çekildi. Bu durumu değerlendirmek isteyen Mergen alp ve beraberindekiler, Onları kovalamaya başladı. Düşmanında isteği buydu.
Onları içlerine doğru tuzağa çekerek, istediklerini elde ettiler. Etrafı sarılan Mergen ve arkadaşları, teslim olmak istemiyordu ve düşmana çok büyük kayıplar verdirdiler. Okçular saldırıya geçince teslim olmaları istendi. Mergen alp ve arkadaşları esir düşmüştü.
Yomut obasında Çemen için yine kara günler başlamıştı. Haber tez ulaştı obaya. Çemen ağıtlar yakıyordu. İçinde Mergen’i bir daha göremeyeceği hissi vardı. Bakalım Çemen sevdiğine neler söylemiş.

NERDESİN ŞİMDİ

Kader kötü yazmış, yazımı benim
Yiğidim, Mergen’im nerdesin şimdi
Bıraktın, oğlumu, kızımı benim
Düşman elindesin, zordasın şimdi

Yaran mı kanıyor, bilmem neyin var
N’olursun Dünyamı, etme bana dar
Beklerim yolunu, ölüme kadar
Bağlanmış kolların, dardasın şimdi

Gel desem de gelemezsin, bilirim
İste canım, o uğurda ölürüm
Bir haber sal, koşa koşa gelirim
Yanan ataşlarda, kordasın şimdi

Ey Alplerin başı, ey yiğit beyim
Bu nasıl yazıdır, daha ne deyim
Sen idin Dünya’da, benim her şeyim
Yazın ortasında, kardasın şimdi

Allaha dost imiş, er oğlu erler
Onlara verilmiş, şanlı zaferler
Esaret zincirin kırmak zor derler
Tutsaklık yüzünden, ar’dasın şimdi

Solmasın yiğidim, güzel cemalin
Benim biliyorsun, senin helalin
Aç mısın, susuz mu, nicedir halin
Yerin bilmiyorum, sırdasın şimdi

Lüzumsuz üzülür, tutsaktır deyi
Kim durdurur bilmem, şu Kıvanç Bey’i
Adın söylecek, mevsimler boyu
Ağıtta, türkü de, tar’dasın şimdi

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ