Bunaldım çirkeflikten, girdim gönül dünyama,
Kokuşmuş kıvamlardan, süzdürdüm benliğimi.
İmanın ikliminden, daldım mana deryama,
Sebepler sukut etti, sevda ruhuma geçti.
Bülbül güle aşkından, öttü kendinden geçti.

Asude’dir huzuru, sağlar manevi dirlik.
Kurgusu nefsanîdir canlar yakar ikilik.
Vatanı böldürmeyiz, gazada oldu birlik.
Şahlanınca yürekler, ihanet ezdi geçti.
Asrına damga vuran, şehit erleri geçti.

Adalet diyarında, rüşvet verilmez para,
Nifak saçan güruha, açın kanayan yara.
Donsun damarda kanı, sürün batak diyara,
Uhuvvet dergâhından, pir olan erler geçti.
Esen yeller gibiydi, ufkun önüne geçti.

Eski çamlar bardak’tır, yudumlatır iklimi,
Öz benliğe yabancı, kof lafların hâkimi.
Bihuş olmuş insanlık, kaybetmişler nedimi.
Ak saçlı nur yüzlüler, başları eğdi geçti.
Nemlidir pınarları, yaşları döktü geçti.

Millet kol atan çınar, kurutmayın kökünü,
Dünyamız göçer hanı, beşer tutsun yükünü.
Mezar sultanlar yuttu, kokan düşes dükünü
Kimisi diz sürterken, Fatih ülkeler geçti.
Süleyman fetvalarla, Kanuni olup geçti.

Mehmet Demirel 12.01.2018