Dinle sen çocuğum, Sarıkamış’ta
Donduran soğukta yandılar o gün.
Ardına bakmayıp o kara kışta
Cennet’in Atına bindiler o gün.

Kemikleşti karda kara çarıklar,
Kapanmadı tende derin yarıklar.
Ölüm kustu dağlar ve de doruklar
Buzdan heykellere döndüler o gün.

Mehmetçik ölümü emrihak bildi.
Vuslata varacak bir şafak bildi.
Şehitler yurduna ittifak bildi.
“Zafer çok yakında” sandılar o gün.

Üstlerinde yoktu, erzak da yoktu.
Başlarında yoktu, kazak da yoktu.
Dağları aşacak kızak da yoktu
Ölüme yattılar, kondular o gün.

“Allah Allah!” deyip emre uydular,
Ölümün sesini her an duydular.
Teslim olmaktansa karşı koydular
Can verip düşmanı yendiler o gün.

Kimisi evliydi kimi nişanlı,
Kimi Ankaralı kimisi Vanlı.
Destanlar yazdılar şanlı mı şanlı
Nesilden nesile sundular o gün.

Tarihte bir kara gün Sarıkamış
Unutmadım daha dün Sarıkamış
İçimde yarasın sen Sarıkamış
Buz gibi koynunda dondular o gün