Aç sırtlanlar gibi yüklendi o kahpe düşman yurduma ,
Seferberlik ilan edildi, bakmaz Ömer, yuvasına
Emine’sini ,evlatlarını emanet eder , Hakk’a,
Ve koyulur yola, o meçhul dönüşü olmayan yola.

Ömer, çiftçi idi yazdan ekini ambara koysa da,
Düşünmedi, bakmadı geride bıraktığı yuvaya
Biliyordu Ömer, Kuran ve Resul emriydi bu gaza
Ve koyulur yola, dönüşü olmayan o meçhul yola.

Cephelerde savaştı , ölüm kusan kanlı cephelerde,
Düşmanla boğuştu , iman gereği vatan aşkı ile,
Şehit oldu Ömer, Çanakkale’de… Dönemedi köye,
Ve koyulur yola, o meçhul dönüşü olmayan yola

Ve koyulur yola, Allah’ın gösterdiği güzel yola.
Sevdiği Emine ve beş çocuğu kalsa da arkada
Ve koyulur yola, Allah’ın vaadi cennet yoluna
Emine’den , evlatlarından uzak Resulün yanına



Halıcı Ömer. Çanakkale şehidinin hikayesi. Annemin dedesi.