Kediden, köpekten, tavuktan- kazdan,

Hepsinden kurtuldum, böyle mutluyum!

Şehirde; ne eşek ne arı ne kuş,

Bülbülden kurtuldum, böyle mutluyum!...


Taş, çakıl, betonlar bizimle değer!

Güneş nerden doğsa, yine mutluyum!

Hiçbir şey kalmasın, ne inek ne süt,

Ayrandan kurtuldum, böyle mutluyum!...


Heryer ayna oldu, gördük biz- bizi!

Kupkuru bed hayat, susuz mutluyum!

Özel kafeslerde, kuş besler idim,

O’ndan da kurtuldum, böyle mutluyum!...


Komşuya gitmek yok! Gelmez; istersen,

Televizyon yeter, tüplü mutluyum!

Cenâzemize hiç kimse gelmezse;

Mevlidden kurtuldum, böyle mutluyum!...


Yalan konuş! Dinleme, kimseden yalan!

Akşama dek anlat, “Çal”dan “Mut”luyum,

Elinden gelirse, sen de et talan!!!

Çaldıkça kurtuldum, böyle mutluyum!...


Kadir’im. Kalkarım, çok defâ erken,

Şiir der; merâmım, böyle mutluyum,

Kimseden borç almam, kimseye vermem,

Dostlardan kurtuldum, böyle mutluyum!…


Deme! Hiçbir yalan, riyâdan utan,

Batan bizim gemi, benim O batan!

Dert üstüne tatlı sözler çağlatan,

De, şimdi mutluyum. Söyle: Mutluyum.

Kadir Yeter. TRABZON.