Oturmuş koltuğa göbeği kat kat,
Fakire kin güder zengine şevkat,
Bir fırsat geçerse eline heyhat!
Dünkü ayı bugün bey oldum sanır.

Parlıyor başında kocaman keli,
Ne kadar parlasa gene lekeli
Konuşunca dersin bu adam deli,
Ev değilken daha köy oldum sanır.

Güçlüye maşadır, güçsüze paşa,
Nerde huzur varsa orda karmaşa,
Su katar da durur pişmemiş aşa
Boy olmadan daha soy oldum sanır

El gün görsün diye alışverişte,
Çarşı pazar gezer, görünür işte
Meteliksiz kalır yine dönüşte...
Üç beş harcayınca, pay oldum sanır.

Kibirinden yaklaşılmaz yanına,
Toz kondurmaz ürettiği şanına
Yüz vermezsen de dokunur kanına.
Selam verirsen bir "şey" oldum sanır.

Taş yerinde ağır yerini bilmez.
Dini ele vermez camiye gelmez.
Garip gurebanın gözyaşın silmez.
Hak yolunda öten ney oldum sanır.

Maalesef bu tipler bir hayli fazla
Emrine amade üç beş tip kazla
Dindardır, ilgisi yoktur namazla
Bir iki koşunca tay oldum sanır.