CEYHUN-(AMUDERYA)-ÇEMEN İLE MERGEN-(5)

“”Günler günleri, aylar ayları kovalıyor, MERGEN ALP bir türlü “kar” atı bulup yakalayamıyordu. Derken sabahın ilk ışıkları ile Bötün dağ*ın eteklerinde bir gözenin yanında “KAR” atı gördü. Atlar onu fark edince birden yamaçlara doğru koşmaya başladılar””

MERGEN YARALANDI

Mergen peşlerinden
Giderken atla
Yamaçlar çok dik
Ve de karlıydı
At bastığı toprak kayınca
Atıla birlikta yuvarlandılar
Bu nasıl bir kader
Bu nasıl şanstı
Yuvarlanıyorken dereye doğru
Başını çarptı
Kayaya Mergen
Atı yaralandı kendi bayıldı
Gözünü açtığında
Bir çadırdaydı
Başı, kolu sarılı
Kalkamıyordu yerinden


Mergen acı içindeydi
Bir kız girdi içeri
“Geçmiş olsun, uyandınız mı” dedi
Mergen “sen kimsin” diye sordu
Kız
“Ben Bedirgen bey’in kızı
Mehri’yim
Seni yaralı halde
Kaynağın yanında
Baygın halde bulduk”
O sırada annesi girdi içeri
“Bu da annem Göher hatun” dedi
Göher hatun
“Geçmiş olsun evladım
Çok kötü yaralanmışsın
Kol ve ayaklarında kırıklar var
Birkaç ay misafirimiz olacaksın” dedi

Gün batımı yaklaşırken
Koyun keçi sürüsü ile
Bedirgen Bey
Çadırın girişinde göründü
Kızına seslenerek
“Kızım hastamız nasıl” diye sordu
Mehri
“Hayvanları yerlerine yerleştirip
Geleyim” dedi
Bir süre sonra
Bedirgen Bey çadırda idi
“Geçmiş olsun delikanlı
Çok kötü yaralanmışsın
Kırıkların da var” dedi
Nasıl yaralandığını sordu
Mergen Alp, kim olduğunu
Ne amaçla buralarda bulunduğunu
Uzun uzun anlattı

Bedirgen Bey
“İşin çok zor evlat
Ama sana yardım edeceğim
O atı ben de gördüm
Yakalamak zor olsa da
Geceleri sığındıkları mağarayı biliyorum”
Mergen bir oh çekti derinden
Tek derdi
Bir an evvel iyileşip
“KAR” ile birlikte dönmekti obaya
Ama bakımı iyiydi
Çoban Bedirgen Bey’de
Eşi Göher Hatun
Ve kızları Mehri çok iyilerdi
Ama
ÇEMEN tüm bunlardan habersiz
Yollarına bakıyordu sevdiğinin
Mergen’in alp arkadaşlarını bulup
Aramalarını isteyecekti onlardan

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ