gün,
geceliğini giyecek az sonra



karanlık bir sofra kurulacak
zamanın üç ayağı üstünde
sen kahve pişireceksin,gözlerindeki cezvede
ben,
yıldızlara çelme atacak kelimeler devşireceğim
kalbimin Q klavyesinde



havadan başlayan sohbetin
sudan sebeplerini geçince
ve bir kaç yudum çektiğim kahvenin
hatrı sayılı kulbundan tutan parmaklarımı kavrayınca ellerin
gökten arakladığım yıldızlardan cümle kurulacak... dudaklarımda



sen diye başlayıp
sana biten

ve sonra,

an gelecek
susacağız



sessizlik neyin ikrarıdır bilmem
hangi dil tercüme eder
o muazzam sükutu



evveli inkar etmeye muktedir bakışın altında
ahire sürülmek
şu sonlu hayatın dışına açılan penceresinden
girmek değil midir cennete..de hele



hadi,
sıra sende



anlat bana
sendeki ben’i



ve seninle benin
biz olma hikayesini

dur bi,

her harfin notasına değsin parmakların
sözlerle beste yapan dudak uçlarınla
uçurumlar çiz tenhalarımda
söz
sırrın
sırrım olacak


bu şiirin sonunda..