Mescitte bir hafız Kur’an’a başlar,
Duyan halden hale bürünür gider.
Aşk ile gözlerden boşanır yaşlar
Ruhlar damla damla arınır gider

Yaratan’a arz olunur dilekler
Mücrimler umutla affını bekler
Muştularla konuk olur melekler
Gönüller misk amber sürünür gider

Kutlu kelam ile diller tatlanır
Yanan aşıkların aşkı katlanır
Cennet’i arzular bir umutlanır
Sanki uzaklardan görünür gider

Kimisi civandır yolun başında
Kimi devreylemiş ahir yaşında
Kimi nedametin kor ateşinde
Boş geçen ömrüne yerinir gider

Hatırlar kelamın öz sahibini
Yakar gider nice köz sahibini
Düşünür mahşerde söz sahibini
Utanır kendinden uğrunur gider

Rahmet ayetleri coşa getirir
Azap haberleri çöker oturur
Mağfiret müjdesi umut yetirir
Alem içre alem barınır gider

Şu meclise nasip olup gelenler
Kutlu zamanların kadrin bilenler
Kul Hakkı der bundan hisse alanlar
Huzur libasına sarınır gider..