çocukluğuma rastladım dün,
bir sokak arasın da..
anne babasının ellerinden tutmuş,
yürüyordu,hoplaya zıplaya,
dilin de bir çocuk şarkısı,
kuşlar toplanmıştı etrafın da..
iki tarafta renkli kurdelelerle bağlanmış
saçlarını sallıyordu,rüzgar da savurup
rüzgar yavaşça okşuyordu o ipek saçları,
zarar vermekten korkarak..
ayakların da,babasının aldığı kırmızı pabuçları,
ara sıra eğilip onlara bakıyordu,
düşebileceğine aldırmadan..
üzerin de,o çok sevdiği çiçekli elbisesi,
öyle güzeldi ki,rengarenk çocukluğu gibi..
kelebekler konuyordu,çiçekleri gerçek sanarak..
çocukluğuma rastladım dün,
bir sokak arasında
mutluydu bir daha hiç olamayacağı kadar
sonra bir ara,bıraktı annesiyle babasının ellerini
kendi yürümek istedi sanki,rüzgara karşı,
korkmuyordu,
her elin,her rüzgarın dost olduğunu sanarak
bırakma demek geldi içimden,
kendi çocukluğuma benzettiğim,o küçük kıza,
bırakma o elleri,
büyüdükçe anlayacaksın,
ne her el,ne de her rüzgar,
senin dostun,senin arkadaşın değil,
kimse seni sevmeyecek,annenin babanın sevdiği kadar..
birbirimizden habersiz olsak da,
bir yerlerde yaşayan bir çocukluğum varmış hâlâ
dün rastladım bir sokak arasında...





emine rezzan sipahi