Şuan bir pencere önündeyim
Açtım camı ve hava soğuk
bir sonbahar mevsimi yine
Ayrılık kokusu yayılıyor sanki her yere

içim ürperiyor bir anda üşüyorum
yüzüme keskin bıcak gibi sert rüzgar çarpıyor...
zifiri karanlık hiç bir yer görülmüyor
kör mü oldum acaba derken
birden ay ordan yüzünü gösteriyor
yıldızlar o kadar parlak ki ışıgı gözlerimi kamaştırıyor ..

aya baktım öyle derin derin
daldım uzaklara
bir an yüzün geldi gözlerimin önüme
o Ay sen olmuştu sanki
sen gibi bakıyordu bana
gülümseyi verdim aya öyle delice
bir an elimi uzattım belki severim seni diye
birden kayboldun işte...

sende gerçek değilsin bak
yokluğunda yansımanı mı sevmişim
gerçeğine hasret beklemekle kendimi tüketmişim
hayalden ibaret olarak kalacaksın belli
kendimi hep bi an varsın diye teselli etmişim.
Ama aslında hiç yokmuşsun bunu görememişim.....


19.10.2017