İhbaratı cem ile, hücrelerden bedenin,
Günahı sevabınla balçıktan bir parçasın.
Işıktan kopamazsın seni sen yapan “Ben’in”,
Süslediği ruhunla, “Tek” elmastan sırçasın.

Maddenin gölgeleri, değişir gölgesinde,
Sığınılmaz ardına mayasız cümlelerin.
Perdesiz gecelerin rüyasız bölgesinde
Siyah beyaz olurlar griden hecelerin.

Benlerin “Ben” olduğu, hakikat diyarına,
Ölçülmeyen ölçüyle, kimliksiz götürürler.
Zamansız pencereden, bakarlar şiarına.
Varlıkta yok olsan da, mutlak seni görürler,

Karanlıklar sıksa da, vakti vardır her şeyin,
Bilinmez bilmecenin, verirler cevabını.
Yıkılsa da gök kubbe, parçalansa da beyin,
Bir günahın ardından, bilirler sevabını.

Manaya güven artık, gülşenin sarsın teni,
Korktuğun o aslanlar, bırak senden kaçsınlar,
İnancın tılsımında, izanın alsın seni,
İşaret edileni, ayet ayet açsınlar.

Şahin HANELÇİ
03.12.2007
Sefaköy-İstanbul