Gel ey benim kaderim derdime bir derman ol
Varsın bütün sokaklar girdaba çıksın bu gün
Var mıdır senden başka ulaşılacak bir yol
Seni sevmeyenlerin bayramıydı daha dün.

Sen gönlümde bahtiyar hayatımda tutkusun
Yanıyor alev alev gözyaşlarım durmadan
Bugün varlığım sensin Tanrı seni korusun
Ayağa kalk ve yürü Felek tokat vurmadan

Güzel günler gelecek bekliyorum her sabah
Çektiğim bu acılar elbet bitecek derim
Hiç boşuna uğraşma bitmez içimdeki ah!
Menzile varmak için yalvardım; Allah Kerim.

Çölde yanan ateşler sıra ile sönüyor
Rüzgarlar benliğimi alıp götürecekler
Kuşlar bile her akşam yuvasına dönüyor
Vuslat zamanı gelsin işi bitirecekler!

Firavunlar meydanda kol geziyor bilesin
Sahillerde martılar çığlık çığlık uçuyor
Engeller kalksın artık sende rahat gülesin
Kaf Dağı’nın ardında karanfiller açıyor.

Sakın yardımı kesme içimde bitmez acı
Sular akmıyor şimdi Tarihi Çeşmelerden
Bitecek sanıyorum çektiğim bunca sancı
Zamansız giden atlı su içmez eşmelerden.

DOĞANAY’ım derdime çare bulunur sandım
Turkuaz Vakitlerde aradım durdum seni
Yıllar harcadı bizi hasretin ile yandım,
Köprübaşı Son Durak artık indirin beni…

Kemal DOĞANAY