ayağı önceden kırıktı rahvan duygularımın,vurmasaydınız keşke beni
elinizde ki sonla...


içi boş cümlelerim ,
sizi isterdi şiirlerimde
hüznü çoğaltırken gözleriniz
bilirdiniz...
kopacak bağıydınız eninde ,sonundamın
hiçbir şeyliğimin çığırtkan acabası
neler anlatırdı ellerime konuşkan elleriniz
gölgeli bir tenhaydım öncenizde
gölge etmeden gölgelendiniz
sevdaya saygımdı,
sevgi kimliğindeki kadın isminiz
sorgulardı içim gizliden
sahip/siz miydiniz
kapalıydı kapım yine de girmiştiniz
ne de iyi etmiştiniz..

sen olduğunuz zamanlardaydı,
ve bilmezdiniz siz...


zehri şifadır zamana akrebin diye
uçuşan yelkovanlarla,
gitmiş kadınlar yapardım ben
rüzgar yapardım topuk sesli,
elim sende oynayan çocuklarla
bal baldıran
zemzem zehrolurdu
göğünüz delinirdi
yırtılırdı deniziniz
hissetmezdiniz...
göğüm rüzgar tarlası şimdilerde
soğuk eserken esintiniz
üşümek geliyor sevdanın içinden
sıkı giyininiz...

aslında dokunmadan da sevebilir insan...


dünün kitabesiyken,
bakir duyguların yeşili
sevişgenken an
sık ağlardı gözleriniz
blirdim bendim en çok sevdiğiniz
susardım...
ki yine bilirdim iç kurusa da
gözyaşı içilmez susandığında
siz de bilirdiniz
yaşlanmak istemiyorum Allah’ım derdim
besmele döktüğüm dualarımda
onu hiç işitmediniz

üstüme düşüyor ayağı takılan dünyanız


aynı dili konuştu sizinle birlikteliğimiz
sonu yazılacak ezelle ebedin
yağmur topluyor bulutlara hevesiniz
toprağa yatırılsa bağışladığım sevginiz
biter mi ne dersiniz
ve yarın bağışlar mı bizi
hala aynı yerimdesiniz
ve adınızca değerlimsiniz...
dualarınıza sarıp
göğsünüze gömün beni isterseniz


suadiyearalıkikininonyedi
Demir Mutlugil