Gecenin bir yarısı “Seviyorum” diyerek;
Kafa kendinden güzel gezenin de ben emi…
Lan körkütük sevdayla körkütük olmadık ya;
Rakının da şarabında da mezenin de ben emi…

Sevdik ulan sevdik be ne sihir var ne büyü;
Gece – gündüz yaşarım o bitmeyen öyküyü;
Bembeyaz peçeteye kabre sığmaz türküyü;
Bir doktor edasıyla yazanın da ben emi…

Sanki kasap bıçağı kan damlıyor sözümden;
Gölgem bile uzaktan sessiz gelir izimden;
Aynaya baktığımda korkuyorken yüzümden;
Beni mesut bahtiyar çizenin de ben emi…

Yaşadığım gün müdür ben ki bana yetmezken;
Gülmenin sırası mı gözyaşlarım bitmezken;
Şu hasret pazarında sabırlar kar etmezken;
Yarım kalmış aklımı bozanın da ben emi…

Kaç kere gözlerinden firar ettim çıldırıp;
Kaç kere tamam dedim son kadehi kaldırıp;
Elindeki mendille yanağıma saldırıp;
Yere düşen parçamı ezenin de ben emi…

Kafa kâğıdım elli yüzü gösterir yaşım;
Yar yoluna giderse kesilecek bir başım;
Tamam ulan sarhoşum, derbederim, ayyaşım;
Yazdığıma dellenip kızanın da ben emi…

Leylasını anlatsın Neşet’ten gelen nefes;
“İtirazım Var”desin rahmetli Müslüm Gürses;
Özlemler satır başı dinlesin şimdi herkes;
Keyfe keder vaktinde sızanın da ben emi…

Ali ALTINLI – 09.12.2017
Saat: 23:32