Kâlbimin Sahibi

Hey kâlbimin Sahibi! Sen bana bir acısın.
Şu gözlerin gördüğü en büyük yalancısın,
Bilmem ki hâllerine, ne diye sabrederim,
Senden uzak kalırsam, dolup taşar kederim.

Küçük yalanlarınla şansını çok zorlarsın,
Sana sevgim olmasa ancak böcek kadarsın.
Hiç söz dinletemedim, kâlbimi esir aldın,
Şu gönlüme yâr oldun, kör gözlerimde, altın.

Madem gönlüme girdin, sus da rahatına bak!
Bunu nasıl yaptıysan, kâlbim artık bir tutsak.
Niye ki bu cilveler? Sanki çok mu özelsin?
Cadıda bile vardır, şu elinle şu ayak.

Kâlbimi çok yorarsın, yüzünü asıp durma!
Hep de çile çekerim, varamam rahatıma.
Bilirim küseceksin, aşkımı siper yapıp;
O incecik kollarla beni sarıp kandırma!

Bir gülüşünle bile, içimdeki o kâle,
Sultan köşküne döner; geliverir ne hâle.
Bu nasıl da bir kudret; kendini ne sanırsın?
Kâlbimdeki bu hâlin, tarih yazan bir lâle.

Elâ gözlü zeynebim! Dost musun, düşman mısın?
Açılmayan gül gibi, rengin anlaşılmazsın.
Kader senle yazılmış, şansıma sen düşmüşsün,
Kâlbimde bir taht kurdun, isterim öyle kalsın.

09.12.2017

Mehmet Semercio