Öyle mi görünüyorum dışarıdan;
Hiç gençliğini yaşamamış,
Sevdiğine kavuşamamış
Zavallı, acınası biri;
Hiç de öyle değilim aslında
Kendi ayağıyla gelen kısmeti
İtekledim gerisin geri
Her şeyi dolu dolu yaşadım
Almanlar derler hani
Nasevoll’du
Burnundan gelesiye kadar yani
Hiç de öyle zavallı,
Nasipsiz birisi değilim,
Üstelik nasibim oldukça boldu!..


Ateşin çemberinden geçtim
Güneşi bulut bulut
Altın ışıkların kadehiyle içtim
Her iyiliği yapabildiğim gibi
Her kötülüğü yapabilir(d)im
Fakat eğriyi değil,
Kendimce en doğruyu seçtim!


Aşk bir kırılmadır gözbebeklerinde
Yani kâlbe odaklı bir bakışın
Göz merceğinde kırılıp
Sarı/leke üstüne düşmesi
Gözün göz ile öpüşmesi
Gözyaşının gözün tam içine düşmesidir...


Kırılmalar dal dal
Demet demet bir ışık hüzmesi
Gökkuşağının yedi rengi
Tüm renklerin içimizde
Çiçek çiçek gezmesi
Badem şeker kaymak bal ezmesi olabilir,
Boş kovanlar düş ile
Ağzına kadar petek petek dolabilir
Ve insanın başına
Akla hayâle gelmedik
Ger türlü hâl gelebilir sevgili...


Anladım ki yaşamamışsın
henüz bunların hiçbirini,
Nasıl yaşayabilesin ki
Ezmiş geçmiş seni bir silindir
Dediğine göre
senin suçun yokmuş hiç
Olabilir belki ama
Ortada bir suç ve suçlu var ise,
Bana göre hiçbir zaman
Suç tek yanlı değildir;
Her suç en az iki kişiliktir!
Sevmek ya da sevilmek herkesin hakkı
Fakat dövülmek; asla!


Peki
neden zamanında çıkarmadın sesini
Boyun eğdin baskıya zulme
İşte bu yüzden suçlusun,
Bu yüzden şimdi
Yüzündeki kahkaha tufanı
Dilindeki küfür
Yel eser gibi püfür püfür
İntikam alıyorsun zamandan,
O senin kemiklerini kırdı
Sen de başkalarına
Kırdırıyorsun kulunçlarını kütür kütür,
Tüm ağrıların geçene değin
Sürecek bu sevişmeler
Ve bir gün döneceksin başa
Aynalara bakacaksın
Evvel böyleydi,
"Neden niçin nasıl oldu, bu aşk yıkıldı?!"
Hüzzam şarkılar dolanacak diline
Kürdili hicazkâr
Sorgulayacaksın maziyi sil baştan
Boşluğa düşeceksin,
resimler çizilecek duvarlara,
Eskiyecek, sıvalar dökülecek
Çivileri sökülecek aklının,
Ve hakkını vereceksin Hak’kının!


Unutma, aşk bir kılıç
Ve her kılıç
içinde usludur kının...


Şaban Aktaş
08. 12. 2017


Görsel: Şaban AKTAŞ







KAHVE KOKULU GÖZLER


Kahverengi gözler kahve kokulu
Pişirip taşırmak gerekli seni
Gözlerin/de miydi/ aşkın okulu
Okuyup bitirmek gerekli seni


Cennet çiçekleri yüzünde açtı
Bakışın sönmeyen alevler saçtı
Uçanat kor alev içine düştü
Yürekte yatırmak gerekli seni

Katışıksız sevgi dolu bir bakış
Göz ile gönüle işlenen nakış
Yapış sevdiceğim b/elime yapış
Dağlara götürmek gerekli seni

Tut elimi gülüm yokuş yollarda
Gönül eyleyelim esen yellerde
Hoş bir seda kalsın senden dillerde
Bir türkü tutturmak gerekli seni

Şaban AKTAŞ
06.12.2017

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ




ZAMANLA

Uyanınca biten rüyâ;
Gel hayatı böyle anla
Yaşanmayan tüm sevdalar
Küfre dönüşür zamanla

Zaman ayır gel bu aşka
Çıkalım zirvede köşke
Demeyelim bir gün ’Keşke!’
Küle dönüp de zamanla!

Dere boyu çayır çimen
Topraktır suyunu emen
Gel bana sevdiğim hemen
Akıp gitmeden zamanla!

Nice hâyâl nice gerçek
Anılar gelip geçecek
Çiçek çiçek börtü böcek
Uçup gidecek zamanla...

Dere boyu çimen çayır
Gel bu aşka zaman ayır
Yakar hasret cayır cayır
Küle dönersin zamanla!


Şaban AKTAŞ
08.12.2017

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ
Yanartaş ( Chimaira)


GÜNLER GELİR GÜNLER GEÇER

Günler gelir günler geçer
Kimler gelir kimler geçer
Ezelinden böyle devran
Kim’ ağlar kim güler geçer?!


Doya doya gülen mi var
Ne haldeyim bilen mi var
Gidip geri gelen mi var
Biri gelir biri göçer
Şöyle bir haline baktım
Ermedi dünyaya aklım
Dün dik, bugün iki büklüm
Bel kırılır, diri göçer


Şaban Aktaş
07.12.2017


BU DERDİ ÇEKEN BİLİYOR


Eriyorum günden güne
Biteceğim gün geliyor
Bakma dıştan güldüğüme
Bu derdi çeken biliyor


Dışı seni, içi beni
Yakan biri yaktı beni
Yok başkaca bir nedeni
Bu derdi çeken biliyor


Bilmezsin gelip geçeni
Hun edip delip geçeni
Zeh’reyler gündüz geceni
Bu derdi çeken biliyor


Gün ola da harman ola
Kötülere ferman ola
Söz derdime derman ola
Bu derdi çeken biliyor


Geldim işte gidiyorum
Her yarayı didiyorum
Elveda dünya diyorum
Bu derdi çeken biliyor


Ben öyle kolay yıkılan
Üç beş taşla can yakılan
Kuş değildim taş sıkılan
Bu derdi çeken biliyor


Kimi kanar kanar geçer
Kimi yanar yanar göçer
Kimi kana kana içer
Bu derdi çeken biliyor


Kâlbe düşen köz atılmaz
Aşıksan söz uzatılmaz
Ateş alınır satılmaz
Bu derdi çeken biliyor


Aktaş’tım dağ gibi dimdik
Neyidik ne hale geldik
İyilikten belâ bulduk
Bu derdi çeken biliyor


Şaban Aktaş
07.12.2017