/Savurdu korku padişahı alaz gürzünü
Mevhum kahramanların miğferleri çatladı/
arkada,
en aciz,
en müstear neferin
dudağında çiçekten bir tebessüm
Göğ(s)ünde titreyen kırlangıç yürek
yüreğinde mavileşen asuman
parıltısı katrelerin,gözbebeklerine umman

/sevdadan beklentiyi çıkarmak gerek/
Mevhum kahramanlar titremeye
Padişah gürlemeye devam ediyordu ki
birdenbire
farketti korkusuz neferi
bağırdı
bağırdı
bağırdı
gürzünü insafsızca savurdu

Oysa sevda neferin sinesinde kordu
padişah da ,
korkaklar da ,
gürz de
(arz da)
biliyordu
/Hepsi yani , zamanın ahirine öbeklenmiş dekordu/

Nefer yırttı dekoru
Nefer yuttu al koru
Ne gürz kaldı , ne padişah
yandaş uğultuları kayboldu ilkin
sonra mevhum kahramanlar

Nefer baktı ufuğa,boş verdi olanları
yürüdü aydınlığa , cebinde pusulası
Vakit inabe vakti..
Fazla söz israf zati...

Farzımuhal