bir kaşık su içine tüple dalmak gibiydi bizimkisi


kumdan kaleler yapacaktık
boğulmasaydık..



geçmiş,
kısa metrajlı anı çöplüğü


gözlerimiz önünden geçen film şeridi gibi hepsi


oysa nice fragmanlar vardı
bizi aldatıp
en ön sırada yer ayırtan



seni akşam yemeğine götürmedim
seni sinemaya götürmedim
balık ekmek yemedik sahil kenarında
ya da adına bir şiir yazmadım
baş harflerinle
ve en oduncası
bir kez olsun çiçek alıp da
al
bu senin için
sevin bakalım demedim
yani iyiki de dememişim :)



çünkü başlayan bir şeyin mahkum olduğu bitişlerden oluşan nice tecrübeler
sabitlemişken kendini
yanıla yanıla yenilmek yerine
yanıldığın şeyleri yinelemek oyunu oynuyorduk
ve adı zamanla değişen sen’lerin hepsi
polyanna oluyordu kendiliğinden



şimdilerde yüzme kursu açtım bir kaşığın suyunda
kaşıkla verdiği umudu
kepçeyle istemeyecek
ve mümkünse adı polyanna olmadan tüpsüz dalmaktan mutluluk duyan
nefesi bol
teknesi dar kayığıyla
..


bol köpüklü


sallana sallana..