Küskünlüğüm gezinir
Son pişmanlıklarımın durağında
Gece lambaları ıslık çalar
Yalnız bir adam sokak aralarında
Ayakları üstü başı ıslanmış
Başında mor fötörü ayakkabıları eski
Dolaşırken izbe dar sokak aralarında
Neresine baksam hayatın
Bir dilim kuru ekmek hayali dolaşır
İflas karanlığın eşiğinde
Kimin umuru yaşam
Sırtına yüklemiş hayatı
Kaybolur şehrin karanlığında
İsimsiz bir insan görürsün...

Uzağında müzik sesleri dolaşır sahillerinde
Neşeli sesler gelir kulağına
Herkes mutlu mu acaba
Bir bardağın kenarına tutunmuş
Kırmızı boyalı dudak izleri
Öpüşllerin gölgesinde mühürlenmiş
Yandan işlemeli uzun çorap
Kısa etekli umut aşıkları görürsün
Islak duvarlar arasında kaybolan
Pişmanlıkların gölgesine sığınan yalnızlıkları
Dolaşırken yorgun ayakları
Çekilir sessizliğine duygular
Yokluga alıştırmalı kendimizi
Mutluluğun durağında
Küskün bu gecem

Behçet Bük 2017/Eskişehir