AKRABA...

Karnına yumruk yiyen ah arkam,dermiş,
Zor günün ve dar günün,dayanağı akraba,
Olanı kadrini bilmez,olmayan içini yermiş,
Dünyaya gelince,sevinmeyi bilen akraba...

Bulunmaz bu hayatta,her bir zaman iyisi,
Kötü günün insanıdır akraba,dost gibisi,
Ya aktır,yada kara, olmamalı bence grisi,
Seslenince sese,hep ses verendir akraba...

Düğününde başı çeker,sürdürür o halayı,
Acı günde kapındadır,defedermiş belayı,
Yanında varın ise,asla hatırlatmıyor sılayı,
Çokluğu değilde,yokluğu fark edilir akraba...

Her bir zaman iyi olmaz,bazı da çıkar yılanı,
Dürüstlük gerek onda,kaldıramaz ki yalanı,
Babacan ve merdi lazım,gereksizdir kalanı,
Çerçöp ile odun olsa da,yine gerekli akraba...

Sorarlarmış akraba nedir,Halife Hz. Ali’ye,
İyileri az bulunur,kötüleri de Akreptir diye,
Nankörlükte taş çıkartır,inanın çok Kedi’ye,
Yanı başında bilmediğin,düşmandır akraba...

Dostların başına bakar,onların gözü ayakta,
Gerekliyken arama,saklanmış dip,bucakta,
Aranırken karşına çıkar,daracık bir sokakta,
Olanlar mutlu değil,olmayan pişman akraba...

Çokluğunda birkaçı pir olursa,yeter bana,
Yanlış olanı varsa,doğrusu atılmaz yabana,
Mert,merdane olanlar,sahip oluyor Oba’na,
Vaziyet çıkmaz yolken,yanına koşan akraba...

Bölüşmeyi bilendir,verdiklerini hiç bilmez,
Alacağına muhtaç olsa,asla kapına gelmez,
Riyadan uzaktadır,yalandan yüzüne gülmez,
Sen haber vermeden,ardına düşen akraba...

İş başa düştüğünde,dinlemez bütçeyi aşar,
Güzel zamanlarında da,duygulanarak coşar,
İyi,kötü dinlemez,her zaman en önde koşar,
Yakını dara düştüğünde,yüreği pişen akraba...

Şeyhim;Derki Vallahi,yazılacak çok şey var,
Gönlü oyunda olmayan,der imiş yerim dar,
İyileri rahmet,bereketse,kötüleri boran,kar,
Dişe dokunuru,Hak’tan bir nimettir akraba...

Nurettin GÜLBEY
Saat : 17.21
02.12.2017
Yalova