Biçare...
Gönül niçin hicran duyuyor
Yadında sır olan umut boyun büktürüyor

Nasıl
Bir yalnızlık ki acı veriyor
Sinede meskun duran arzular silinmiyor

Kelamın
Hale tesir eden cazibesi
Hissiyatı amansız bir şekilde cezbediyor

Bilmek
Muhakeme etmek yetmiyor
Şuurun kuşatan derinliği kendine çekiyor

İnsan
Yalnızca rızkı, hazzı için mi yaşar
Yanılgı ve kastı aşan zaaflar hesaba akar

Hak ve adalet
Haksızlığın önlemesi için yarar
Her kim hakkına rıza göstermezse şaşar

Ben böyle
İstiyor ve hissediyorum demek
Nefsi zafiyet ve enaniyet sahibi için karar

Hak ve adalet
İnsanın öncelikle halinde öne çıkar
Taki’ye, riya, fırsatçılık hakikati unutan yapar

Göçer...
Giderim sessiz, kimsesiz
Geride kalan avuntu ve bahaneler kefensiz

Hesapsız.
Olmak ve zaafa tutunmak
Ne kadar bilinçsiz, hadsiz haktan uzak densiz

Haz ve zevk
Yaşamak adına hal çaresiz
Ruh ve akıl sahibi neden aslından çok habersiz

Gaflet, zafiyet mi
Gözleri karartan, cüret ettiren
Heva ve ihtiras uğruna mizanı unutturan yersiz

Masumiyet
Ve güven bu kadar mı değersiz
Bilgisiz, muhakemesiz teslimiyet esir eder sessiz

İnsan aklıyla
Bilgiye, şartlara niçin vakıf olmalı
Çünkü yapılan tercihlerde hesap hiç unutulmamalı

Zekasına
Güvenen, fırsatçılık eden her kimse
Hak ve adaletten, ihlastan, edepten nasipsiz olmalı

Her lahza
Bir ufuk, bir umut, bir silkiniş için
İnsanı miskinlik, atalet, acziyetten gayretle çıkartmalı

Mustafa Cilasun