Tahta beşiktir masmavi deniz,
Ağız dolusu gülüyor Güneş,
Kızgın saca dönmüş kumlar,
Kanadıdır şiir martı kuşun,
Yel okuyor benden önce,
Ahmet Arif’ten “Otuz Üç Kurşun.”

Palmiye gölgesinde bir baba,
Gül yüzlü öğretmen,
Savunma sporu öğretiyor,
İki oğlu ile bir kızına,
Birbirinden tatlı gençler,
Yetişemiyorlar babanın hızına…

Mercan gözlü Olga ve Şafak,
Can ciğer iki kız arkadaş,
Ağır başlı Dünya tatlısı,
Hanımefendi kızlar,
Selam duruyor Güneş,
Secdeye durmuş yıldızlar…

Birer melek Şahin Veysel,
Hemşeri yaren sırdaş,
Temiz yürekli çağdaş,
Dillerinde bal akıyor,
Güzelim gözleri pak özleri,
Umutla yarınlara bakıyor…

Kır saçlı yaşlı bir adam,
Kumdan yapmış mezar,
Yalnız gözleri parlıyor,
Eşi oturmuş yanı başında,
O da var altmış yaşında,
Dizinde torun sallıyor…

Suyun sahili öptüğü yerde,
Üç tane şirin minik çocuk,
Gözleri boncuk boncuk,
Ellerinde kürek kova,
Dizmişler kumdan yuva,
Bahçe yapıyorlardı geçtiğimde…

Bedenleri ıslak tuzlu,
Hepsi de tombul yüzlü,
Kadınlar oturmuş kuma,
Pasta börek yemekler,
Tek konudur oturuma,
Midem kazındı her yoruma…

Gözleri topaç gibi dönen,
Kız oğlan az değil,
Burası halk sahili,
Aynı denizde yüzer,
Aynı kuma uzanır,
Görgülüsü bilgilisi cahili…