1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
697
Okunma
Yıldızların hışırtısını
duyduğum gün
köleliğimin farkına
vardığım saatlerdi
duvarda bir eşya zaman
dünyada ne kadar
ciddi şey varsa
çekiniyorum
sanki yolunda
giden herşeyi
ben bozacağım
yeryüzü
bir esir kampının
çiçekli bahçesi
papatya
insanlığı kandıran
bir Polyanna
insanların her biri Hitler
birbirimizi tutsak ediyoruz
Koca bir geminin
küreğini
ben çekiyorum
çekiliyorum
sular gibi
geride ölü balıklar
bırakarak
kurumuş bir yosunun
koynunda
vedalar
yerçekimidir
yerin dibine kadar ayrılık
Yıldızların kaymadığını
bildiğim gün
köhneliğinin alnına vurduğumdur
dünyanın
evren bir kumbara
biz de bozukluklarız
giden olmadı
gelen olmayacak...
İlker ÖZDEMİR
5.0
100% (1)