1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
805
Okunma
Bu Gün 05.Mayıs.2009 Salı, Ege Üniversitesi Ağrı Kliniğine Saat 8.30’da yatmaya geldim. Sabah Saat 04.00 sularında uyandığımda bir müddet kalkmayıp, yatağımda; Yahya Kemâl’in “Sessiz Gemi” isimli Şiirini hatırladım, Biz hep varız diye düşündüm, “Karanlık Bir Dehliz, İçinde oluştu Bedenimiz” diye ilk Mısralar dökülmeye başladı dilimden, Saate baktım, 05.05. idi, tarihi düşündüm, o da 05.05.2009 Yıılar önce ’Tekdirmame / Tekbirname’ İsimli Şiirime de ayni saatte başlamıştım.
*
Gayet tabîi ki, Bu husûs; ’Züğürt Tesellisi’ (Herkesin Canının İstediği) İşin Mâddî Boyutu..!
Karanlık bir Dehliz;
İçinde oluştu Bedenimiz…
Toplandık topraktan,
Birer birer hepimiz…
Işığı görünce bir gün;
Bulduk kendimizi üstünde,
Bir büyük Plato’nun..!
Yedik, İçtik, Geliştik…
Görüştük, Tanıştık, Seviştik…
İtiştik, Kakıştık, Çatıştık…
Yıllar sonra bir Gün;
Gelip çatınca Nöbetimiz,
Kapandı Gözlerimiz…
“Öldük”…diye; Gömüldük…
Yine bir “Dehliz”e düştük.
Kokuştuk, Ayrıştık
Yok olmak ne Kelime…
Yine Toprağa karıştık…
Dünya kurulalı beri;
Biz hep yaşıyoruz…
Kâh orada, kâh burada
Bunu biz hep yapıyoruz…
Şayet; Öldük diye,
Gömülürsek…Çaresiz..!
Toplanırız içinde yine;
“Bir başka Dehliz”
Yine oluşur Bedenimiz..!
Dünya döndükçe biz;
Dehliz’den Dehliz’e…
Gider, Gelir, Gideriz..!
Cevap Yaz