Yalnız idim bir akşam üstü,
Akdeniz sahili düştü aklıma,
Adımladım adımlarımı yavaş yavaş,
Tüm ihtişamı ile karşımdaydı Akdeniz.

Yıldızlara baktım,
Baktıkça çoğaldılar birer ikişer,
Bir yandılar,
Bir söndüler göz kırparcasına,
Eşlik ediyordu deniz yüzeyinde yakamozlar.

Yılların alışkanlığı idi bende,
Aylar ile günler eşlik ederdi bu gezintilerde,
Canım sıkılınca uzanırdım sahil boyunda,
Bazen de özler öyle gelirdim bu sahillere,
Bir Akşam üstü gelirdim,
Veya geceyarısı olurdu gelişlerim,
Saatler ile dakikalar şahittir buna.

Zamanı gelince dönüşlerimin,
Gözlerim bir açılır,bir kapanırdı,
Sanki yanıp sönen yıldızlara eşlik edercesine,
Buna geceyarısı şahittir defalarca.

Eve dönerdim,
Yatağa girerdim,
Sarılırdım yastığa sevgilim diyerek,
Sonra dalardım derin ve tatlı bir uykuya,
Buna da rüyalarım şahit olurdu çoğu kez.

Sokaklardan havlayan köpek sesleri başlardı,
Bununla birlikte açarım tekrar gözlerimi,
Yepyeni bir sabah başlıyor olurdu,
Çöpçüler,çöpleri alırdı tak tuk sesleriyle,
Buna öten horozlar eşlik ederdi.

Pencereye yöneldim sabahın ilk ışıklarında,
Gökyüzüne baktım çokça parlaktı artık,
İlk ışıkları dediğime bakmayın siz,
Dün sayısız olan tüm yıldızlar yoklardı,
Dolunay bile yoktu,
Şahittir bana sabahın saat sekizi.

Gökyüzüne tekrar baktım biraz merakla,
Karşı apartmanların camları parlıyordu,
Doğuya doğru kaydı gözlerim tüm mahmurluğuyla,
Tüm ihtişamı ile ’Güneş’ selam verdi bana,
Zaman akar iken sema denen sonsuz boşlukta,
O an anladım ki,
Gecelerin asıl yıldızı "GÜNEŞ" imiş.

Güneşim olur musun Aşkım?!..