Şair hep başkasının, dertleriyle dertlenir,
Öz derdini çekmeye, asla zamanı olmaz.
Gönüllü mahkum olmuş, her cefaya katlanır,
Hayata mahzun bakar, bir türlü huzur bulmaz.

Nice aşılmaz dağın zirvesinde yol olur,
Aşiyanı yıkılmış, garip kuşa dal olur,
Bazen yıkar bendini, bir amansız sel olur,
Doldurur dereleri,gönül tası hiç dolmaz.

Gül atar, taş atana zeytin dalı uzatır,
Zalime Köroğlu dur, mazlumu hep gözetir,
Nakkaşıdır geçmişin, yarınları bezetir,
Tılsımlıdır nakışlar,çiçekleri hiç solmaz.

Duygu yüklü mısralar, Alem-i mekandandır,
İçi dışı bir onun, muhabbeti candandır,
Nispeti var kadere, kahkahası ondandır,
Sır tutmuş gönül gözü, yüreği asla gülmez.

Her dalı sevgi dolu, kocaman bir çınar o.
Zemheride ısınır, ağustosta donar o,
Canını siper etmiş, her canlıya yanar o,
Can bedenden çıkmadan, ömrün çilesi dolmaz.

Cevdet Altay. . . . . . 20.11.2017