0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
429
Okunma
Ölümü kucaklarmı bir insan anne çaresiz kalsada
Öyle çok savruluyorumdi hayatta çaresizlik içinde
Bilmiyorum benim kaderim bumudur anne
Sabah uyandığımda yastığımda hep aynı ıslaklık anne
Rüyalarımda bile mutluluk haram bana ızdırabım bumu anne
Baharın kokusuna hasretken yeniden kar düşüyor hayallerime
Yüreğime öyle ateşler düştüki karı eritiyor anne
Karmaşık duydulardayım nefes alamazcasına sürdürüyorum hayatımı
Birgün tüm acılarım son bulacak ümidiyle başlıyorum her bir yeni güne
Ama ümitsizliğimde kırılıyor günden güne anne
Mustafa Ermişcan