Ben
Sana yar dedim
Samimiyetine güvendim

Hissiyata
Önceleyip, itibar ettim
Hep arzuyu, hazzı seçtim

Yıllara
Sari olan beklentilere
Hayale, hülyaya dalıp gittim

Huzuru
Saadeti buldum diye
Hiç kimseyi dahi dinlemedim

Örfü, ananeyi
Özellikle terk etmiştim
Maneviyat adına neredeydim

Ne vakit
Sen her halime vakıf oldun
Sırra vakıf oldukça başkalaştın

Artık açıkça
Hükmetmeye, yönetmeye
Her geçen gün kendini adamıştın

Ben ise
Sözlerine, gözlerine baktıkça
Sen hiç anlamadın, zaafa kapıldın

En ufak
Bir ikaz veya dikkatin çekilince
Gözlerin kararıyor hiçe sayıyordun

Sende
Benim düştüğüm hatalara
Düşmüş ve enaniyete kapılmıştın

Çok geç
Olsa da huzur ve saadet
Ruhsuz, hesapsız, ihlassız olmuyor

Kudet
Veya varlık bitene kadar
Sahte mutluluklar ruhu yüceltmiyor

Meşkuk..
Kelimeler, cümleler içindeyim
Okuduğum kitapları nasıl boş vereyim

Mazi adına
Silinmez izlerin ibretini neyleyim
Cana haz yaşatmak için mi zaafı seçeyim

Ruhumu
Vicdanı mı, kalbimi hiç dinlemeyim
Dünya keyfine adanmak için geldik diyeyim

Nefes
Daralınca, şakaktan ter boşalınca
Mecburen mi ahdi, vefayı, mizanı düşüneyim

Kudreti
Doğru bilinç inşa etmek için değil
İhtirasa, hınca, zanna, hırsa mı teslim edeyim

Yoksa
Ruhi ve vicdani bakımdan hayli
Nizam edilmesi gereken şehvete mi yenileyim

Basiret
İhlas, ahlak, edep ve rükkati
Şekliyete, riyaya, ne derlere göre mi düşüneyim

Samimiyet
Ve sadakat elbette ki bir bedel ister
Kelimelere hapsedilen hezeyan ihlası viran eyler

Mustafa Cilasun