Oysa...
Biliriz, can sıkıntısı deriz
Sahte mutluluklar için alıp gideriz

Caddeler
Asık suratlı insanlarla dolu
Samimiyet, güven sanki kayboldu

Ne kadar
İnsanları ötekileştirmesek dahi
Amansız yabancılık kaçınılmazdı

Varlık yarışı
Göstermelik rekabet çırpınışı
Sorulmalıdır ne kadar insanlaştırdı

Arayış
Yaratılış, ruh, vicdan, akıl
Niçin bu kadar zaafa, hırsa adandı

Önü alınamaz
Teknolojinin imkanları arttı
Ve fakat zihni sessiz esaretine aldı

Hani hep
Aradığımız, avunmak için
Şartlandığımız mutluluk bu muydu

Neden
Onca kalabalıklar arasında
Sanal bir esaret ve yönlendirmeye

İlme, irfana
Hak ve hakikate, fırsatçılıktan
Öte ihsana, vefaya bu kadar uzağız

Her lahza
Ruhunu teslim eden
Hiç bir cazibesi kalmayan bedene

Korkuyla
Ürpertiyle veya ibretle bakarız
Neden zaafların önünü hiç alamayız

Mustafa Cilasun