Bu yıl baharın güzelliği ile
sevgiyle, inaçla duygularımızla
el açtık yalnız olan yüreklere.

İnandılar gördüklerinde
o tebessüme muhtaç değildiler
var güçleriyle sevgi alış verişinde bulundular.

Yaşadığımız hayatta
hiç kimseyi üzmeyecektik
inanıyorduk hayatın doyulmaz tadına
isteme sekte bir gün yalnız kalacağız
yüreğimizle kalbimizle
bir başımıza kendimizle.

Bir zaman sonra geriye dönüp bakmayacaktık
baktıkça anlıyorduk ki ne kadar yaşlanıyorduk
1928 doğumlu bir kız çocuğu yeşilliğin içinde
o patika yollarda büyüyecekti ama sonra
anne babası evlendirdi derken
zaman çok şey aldı çoluk çocuk.

çocukları büyüttü hep zorluklarla
kalan günlerini çocuklarıyla
huşu içinde yaşamaya başladı derken
çocukları da yaşlanmaya başlamıştı.

Göze almak belki kolay değil
1951 de ilk prensini dünyaya getirdi
1974 de son prensini dünyaya getirmenin burukluğu vardı
bütün çocuklarıyla birlikte hayat’ı yaşamaya adadı kendini

1982 yılında mide ülseri ile ameliyat oldu
çok kokmuştuk ağlamıştık babamız bile ağlıyordu
ameliyat sonrası güzel günlerimiz oldu
ağustos 1996 da annemiz eşini
biz çocukları babamızı Allah’ın rahmetine uğurladık
takı bu günkü günlere geldik bugün
yaşlı, yorgun bir ANNE,
Sündüs Pınaloğlu
gözü yaşlı bekliyor Yüce hisar köyünde.


Anneler günü 09 mayıs 2004
Muhammet PINALOĞLU