0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
995
Okunma
Varlık tezgâhında dokundu insan,
Türlü türlü ipten kumaş-bez olduk.
Birebir eş değil ikizler baksan,
Bir özden bambaşka suret-yüz olduk.
Her hücre yapısı şifreli kasa,
İçinde işleyen kaide, yasa…
Bu gizi çözmeye zihnimiz kısa,
Yine de kibirli en çok biz olduk.
Hak, ol dedi olduk; yazıldı kader,
Çöz desen çözülmez, gaipten haber!
Gerek mi, güneşi bilmeye nazar?
Çok zaman bakar kör, arsız-yoz olduk!
Âdeme imtihan âlemde nefes,
İşin iyi işle, gelgeçtir heves,
Kalırsa bir adın, gerisi abes;
Gör nicemiz göçtü, yerde toz olduk!
