1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1128
Okunma
KARINCA’NIN SEVDASI
Sevda eser tepelerde
Rüzgar da onu kıskanır
Çile akar derelerde
Gönül de ona katlanır.
Bir tufandı sanki o an
Şimşeklerle koptu boran
Sellere kapılıp akan
Karıncadan akıyor kan
Tutunsa sağlam bir dala
Merhem sürse yarasına
Bir kere varsa yanına
Hiç acımaz akan kana
Küçük can’a biçsen değer
Ne de değerliymiş meğer
Aşkını görseydi eğer;
Gülerdi Mecnun’a çöller!
Şimdi sele düştü o ten,
Akıp gitti derelerden...
Yıllar sonra tek söylenen:
Karınca imiş o giden!
Ahmet ASAL
Cevap Yaz