bir balçık bilmecesiyiz biz
cevabı ya adem
yada havva olan
sol kaburgadaki sızı bahane
bilinçli bir yalan
balçıktadır asıl kördüğüm

balçık
-suyun toprağa teması değil mi?-
ama nasıl nüfuz ettiğindedir
saklı acılarımızın cevabı
su toprağa damlamış olmalı

damladıkça su
toprağın ruhu uyanır çünkü
iliklerine kadar ıslanır

ve
havva ağladıkça çoğaldık biz
ve biz çoğaldıkça
hüzünlendi filizlerimiz
havva’ya damlamak
ademe akmak kaldı bu öyküden

en kadim öykü bu olmalı
damlacıkların öyküsü
ilk damlacığın öyküsüne
acı da katılmış olmalı
’’unutkan tanrının’’ elleriyle
ve daha devam ediyor bu öykü

cennet öyküsü de kadim
ama tüm cenneti sıksam
bir damlacık süzülür mü
huri’lerin narin bedeninden
damlamasa yalandır cennet

oysa şimdi
hergün annemin gözlerinden
sevgilinin sözlerinden
ve son dostun özünden
damlacıklar düşer üzerimize
biz toprak oldukça
damlacıklar kurur

ve
nemli bir toprak kalır geriye.....