Onlar...
Bizler gibi geldi
Kimi aklına, kimi zaafına itibar etti

Heves
Öyle bir şeydi ki
Nefis en zayıf anda sinsice çekerdi

Kimisi
Erdeme, fazilete
Kimiside aklıselimden uzak bir halde

Nede olsa
Akıl ve irade onlarındı
Bir hesap vaktine kadar hak tanınmıştı

Nefsin ise
Ölümsüzlüğe ihtirasla
Bağlılığı aşikardı, ilahlık arzusu saklıydı

Ancak
İnsan olmak farkındalıktı
İnsanlaşan kudretin sahibine kul olandı

Umudu
Akidesine göre inşa eden
Hak ve hakikat yolundan taviz vermeyen

Her ne
Yapar ve özellikle hizmet
Adına cumhurun vicdanını ihlas yaparsa

Şirk
Ve nifaktan, tefrikadan
Emin olarak hak rızasına sevdalanmışsa

Onlardan
Geriye kalan her silinmez iz
İbret olarak idrakler de her an yer alacaktır

Hiç...
Üzülme, gam etme
Gözyaşlarım dinmiyor diye yeisi seçme

Kimi
Melaller suskundur
Onların ümitlerini hüzün vurur dertlenme

Fani
Adına ne kadar
Arzu, heves için ah edip boynunu bükme

Yeter ki
Sen gayret et, bekleme
Aczi yete sığınarak zemheriyi davet etme

Sabır
Nedir şöyle bir sual eyle
Edep ve azimet halin içindir, ondan geçme

Her
Hevesini yaşasan
Şen şakrak kahkaha atarak zevke adansan

Ruhun
Vicdanın, kalbin ve
Aklın için marifet sayma, nefsine bir baksana

Ne kadar
Şehnaz vaziyet almış
Her halükarda zafiyet için bahane hazırlamış

Sanki
O hadsiz ve sinsi nefsin
Ruhunu vicdanını aklını kendine şartlandırmış

Mustafa Cilasun