Ve biraz yağmur serpişsin kurak caddelere,
İnsanlığın çok olmadığı,
Cansız ayak izleri kaybolsun...

Tabiatın hükmü konuşsun,
Ay ev sahipliği yapsın yakamozlu ılık ışığıyla,
Müptelası olunan banklara kuşlar konsun mesela,
Şarkılar evet sevda şarkıları en çok yakışır zifiri siyaha...

Sis bulutları çöksün dizleri üzerine,
Üflesin buram buram aşk boranını,
Al -sarı yaprağı ağlatsın, çiğ döksün en son damarından,
Ne diyeceği varsa desin, kalabalığın güneşi doğmadan...

Söylesin, söyleşsin yar kelamları,
Hasret koksun üstüne başına sinen manaları,
Sabahlardan alınsın özleme dair intikamları,
Senin değil, o kalabalığın sabahları...

Ezberlemeden gel yine yağmur akşamına,
Bezmeden oturup dizlerine sarılanı hatırla,
Yine aynı yerde, yine aynı sokağınızda,
Yine aynı buğulu boranda,
Kuşların manalı kelamıyla,
Bulutların arkasında saklanan ay ışığında,
Sevdasıyla kucak açan şarkılarla,
Durup bekler, durdurup bekler zamanı aşkıyla...

Aybüke