ne seninle
ne de sensiz
nefes almak çok zor inan
böyle nedensiz..





fal tutacak şarkımız bile yok
yok bir çayımız
bir fincana dolacak kahvemiz





bizdik bize bahane
bize açılan yollardan yürür
hayaller çoğaltırdık düşhanemizde,,





ben kahveyi gözlerinden içerken.. aşk yordamıyla bir yandan
ince belli bardakta sunardım
demli bakışlarımdan .. kendimce





alışmıştık aslında
iyi kötü geçinip gidiyorduk
en çok da geceye kurduğumuz çilingir sofrasıydı belki
sarhoşluğa sebep
yoksa ay
ya da ipini koparmış yıldızlar değildi kadehlere dolan
ve hiçbir şey bakışlarında taş sektirmek kadar gerekçeli olamazdı mutluluğa





sen,
çoban ateşi yakardın teninde
ben,
ellerimi ısıtırdım..yaktığın ateşte





sonra
su uyur
küle karardık uykuyu


ve,


bir deli olurdum sonunda
kuyularına taş atan
sabaha dek sürerdi
kuytularında aranmam





ne seninle oluyor
ne de sensiz





ama sende boğulmak
boşlukta nefessiz kalıp
hayal üretmeden düşhanede




tamam uzatmayacağım



özledim işte..