Anneciğim
içtiğim konsantre direnç ,soğuk pınarlarından memleketimin
Mevsim panayırlarından sükut devşirmişim endazesiz kime ne
İlk sustalıyı elime alışımdaki göz bebeklerin geliyor aklıma
eski sahibinin senin oluşunu biliyordum ki anne
Devrim artığı vakitlerin tekinsiz sokaklarının keskin yoldaşıydı belki
Belki muhannet bir ilizyondu beynimden silmek istemediğim ergenliğime dair
ağlarken ıslanan mor zemin değildir her zaman
Ben de artık çocuk değilim ,
kasıklarımda morluklarla -bisikletten düşmekten mütevellit-
mevzu artık vatan ,ondan bu gerginliğim


Anneciğim , fotoğrafıma fesleğen sürer misin
Sen kokmak istiyor bugün ,issiz parçası ömrümün
Saklamak yiğitlikle eşdeğer değil
Özlemin tüketen malaryasını..
Sen değil , bırak ben tutayım
gölgensiz geçirdiğim günlerin yasını

Anneciğim ,yüzün hala
yorgun bir savaşçının
hiç yazılmamış tükeniş öyküsü mü
yahut
karanlığa direncin otantik orantısızlığı mı
suskunlar izdihamında

Henüz mimiklerini unutmamış hafızamın her hücresine
Gurbet türküleri fısıldıyorum
Annesiz ağlaşanlar bayramında...
Dilime ipotek bakire sözcüklerle

Tümcelerin infaz edildiği demdeyim
Ellerim kan rengi mürekkep
Ellerim mürekkep rengi kan
Tanımsız bir ikilemdeyim
Anneciğim,beni affet
Sana veremediğim fakat senin hak ettiğin tüm harfler sayısınca
beni affet...

Farzımuhal