Sen bilmiyorsun ama,
Ben ilkleri hep sende yaşamışım.
İlk nefes alışım,
İlk adım atışım.
İlk aşkım,
İlk şiir yazışım.
İlk yanılgım,
İlk aldanışım.
İlk yanlışım ve ilk ağlayışım.
Sen bilmiyorsun ama,
Sonum da hep sen olmuşsun.
Son nefesimi verişim,
Son kez aşığım deyişim.
Son sözümü söyleyişim.
Son veda edişim,
Son aldanışım,
Son yanlışım ve son ağlayışım...
Çünkü senden sonra,
Herkesten korkar olmuşum.
Kim yüzüme gülse,
Onu düşman bilmişim.
Kim güzel söz dese,
Bana küfür saymışım.
Cümle alemden uzaklaşmış,
Tenhalarda yaşamışım.
Sen yine de bilme ama,
Donarken ateşten kaçmış,
Yanarken sudan uzaklaşmışım.
Sayende yoğurdu üflemek bir yana,
Boğazıma lokma bile koymamışım.
Ağzımın yanacağından değil,
Yüreğimin kanayacağından,
Aynı acıları,
Tekrar yaşayacağından korkmuşum.

Celal BAHAR