Öyle gül bahçesi sunmadılar bize

Kaç kez anlımızdan öptü ölüm
Kapanmadık celladın el ayağına
Bu sevgisiz bu yaşam artığı hayat
Güzel yarınlara bizden armağandı
Öyle, gül bahçesi sunmadılar bize

Ne esvabımız yeniydi nede çarığımız
Çarkın dişleri arasında el kanıydı ekmek
Onun bunun cebinde kalırdı alın terimiz
Yayvan yalan süslemelere boyun eğmedik
Onurumuzdu dik duruşumuz aykırılığımız
Öyle, yoktu kayıranımız kollayanımız falan

Çok çektik uslanma tezgâhlarında
Kaçak kitaplar okuduk şiirler yazdık
Ne fark eder tellerin içi dışı bir olunca
Havada kanat çırpan kuşlardı yoldaşımız
Gök bize yağardı yağmurda bizdik toprakta
Öyle, yeşerir boy atar taşınırdık harmanlara

Anlamadılar bir türlü tarlayı talan edeni
Çöktüler börtü böceğin serçenin ensesine
Kaç kez öldürdük korkularını korkulukların
Hep sindiler gölgesine gölgesinden kaçanlar
Öyle, ölürken fark etmediler kendi ölümlerini

Ahmet Coşkun