2
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1049
Okunma
Soğuk bir Ekim gecesi.
Yine aldırdı kalemi
elime,
içimin titremesi.
Savunmasız bir yürek,
kimsesiz bir yaşam.
Sen bilirmisin yalnızlığın,
ağırlığını?
Açlık olsa,
doyurudum bir lokma somunla.!
Hastalık bu devasız.
Sürgün bitmedi.
Sabır taşa döndü
akıp giden zamanda...
Geceme döktüm içimi.
Can denilen bu küskünlüğümü,
suskunluğuma katıp;
Haykırdım ince ince
satırlara...
Şiir oldu sızım.
En derin kırgınlıgımın,
sesi,sessizlik...
Sükunetin limanında,
yüreğimin ahı.
Karanlığın kuytusunda,
bekledim ben hep
şafağı.
~Nigâr Güler~
28.10.2017
Cevap Yaz