Tarih 14 kasım 1944 idi,
Gelenler kızıl rus askerleri.
Gece ansızın evlere geldiler,
Nedendir anlamadı Ahıska Türkler.

Buralardan gidiyorsunuz dediler,
İnsanlar şaşkınlık içindeydiler,
Başlıyordu artık kızıl zulümler,
Hâlâ şaşkındı Ahıska Türkleri.

Hayvan taşıyan vagona bindirildiler,
Yol boyunca hiç bitmedi çileler,
Geçsede bir bir günler seneler,
Asla unutmadı Ahıska Türkleri.

Sürgün ölüme yollanmak demekti,
Merhamet canavarlar da ne gezerdi,
Genç yaşlı her Soydaşımız çok çekti,
Felâket yaşadı Ahıska Türkleri.

Nice Aileleriin hayatları yıkıldı,
Çocuklar öksüz yetim bırakıldı,
Ölüme yolculuk eden zamandı,
Ölümü yaşadı Ahıska Türkleri.

Demirden dağ olsa dayanmaz zulme,
Hayvan bile layık görmez bu ölüme,
İnsan denilir mi İnsanları öldürene?!
Gözyaşlarıyla yaşlı Ahıska Türkleri.

Ahiska Şehiri öz be öz Türk şehiridir,
Soydaşlarımız hasretle özlemektedir,
Arzuları Ata Ocaklarına dönmektir,
Hasretle yandı Ahıska Türkleri.

Beklesin Ahiska sahipleri dönecektir,
Toprağı yine Türklükle yeşerecektir,
Türklüğün yüzü yurdunda gülecektir,
Hep ağladı Ahıska Türkleri.

Beklesin ki ümitler yitirilmiş değildir,
O Kutlu Vakit mutlaka gelecektir,
Allah Türklerle daima beraberdir,
Az kaldı Ahıska Türkleri.

Türkülerimizi beraber söyleyeceğiz,
’Bırakmamacasına el ele vereceğiz,
Türk birliğine doğru yürüyeceğiz,
Az kaldı Ahıska Türkleri.

Erkut Dinç.








,