1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1061
Okunma
kolların ne kadar uzunmuş meğer senin
çok uzaklarda da olsan,sarıp sarmalıyormuşsun,
üşümeyişim ondanmış benim
şimdi,yağmurlar da benim için
karlar da,yalnız benim için yağıyormuş gibi
güneşin gücü yetmiyor ısıtmaya,buz tutmuş yüreğimi
sırtını yasladığı duvarı yıkılmış sarmaşığım ben
benim olduğunu sanıyordum,
parlak yaprakların,
rengarenk çiçeklerin,
duvarlar da çiçek açarmış oysa,
bilmiyormuşum....
emine rezzan sipahi
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz