sonbaharın kalbini tutmak istiyor insan
arıyor ilkbaharın zulada sakladığı tebessümü
istersen yüreğinde kasımpatılar açar
veda etmeden gitti yurtlarına
göçmen kuşları
eylülden kalma güneş enerji saçar
güneş en sadık dostumdu
her sabah yedi otuzda karşıma çıkar…


bir çocuğun elinde uçurtma
gelin duvağı gibi uzun kuyruğu
gökyüzü bayram havası giyinik
dans eder ebem kuşağının renkleri
şiir fırtınadan kaçıştı önce
sonra ayrılmaz oldu yaşam biçimi
ama insan unutuyor
kum saatinin tepesinden inmeyi
ekimin yelkovanı hatırlatır
her akşam yedi otuzda selamla el sıkar…


griyi maviyi yeşili keşfettim
elliden sonra hayatı bir başka algılıyor insan
doğru yanlış iyi kötü yok ki
öğreniyorum her deneyimden sonra
sıfırdan başlamayı
sıfırı görmeden biri bulamıyor insan
kendimden başlarım sevgi nehrinde yüzmeyi
şükür ilahi bir duadır
her gece bir otuzda öze ulaşır huzur saçar…

20-10-2017
Feride