hani eşiğe kadar sayarsın ya adımlarını
kapının koluna uzanır
dermansız elin





bir adım kadar yakınsındır
içten dışa
adım atmaya





duraksar
son bir sözü işitmek istercesine o sese kesilir kulakların
ve kalbin





duyamaz dışın
içten edilen kal’ deyişe





ritüelin son repliğidir
ardına çevrilen o son bakış..





bıraktıklarına bakarsın
dağınıklığa
belki,
kalbinin yarısına


sonra,


yapacak hiçbir şeyin kalmadığını anlatır..sessizlik


duvarlara bakarsın bir de
dilsiz tanıklığına kazılı hikayelerden
düşer ardın sıra
harf harf
sırlar





sırra kadem basacak kadar uzak denilen bir yeredir yolculuğun
dönüş biletini arar ellerin
ceplerinde





ceketin
sol cebinde sigaran
çakmağın
ve boş bavuluna sığdırdığın koca bir yokluğun ağırlığıyla
düşersin yollara





serseri bir ıslık dudaklarda
rüzgarla sarhoş olmak istercesine
içini çeke çeke



gidersin..