Çıktım şu cihanın yedi derdini
Bir sorayım dedim kem göz baktılar
Aşmak istedim de dağın ardını
Aslana benzettim çakal çıktılar

Sussam susamıyom öğretim böyle
Kul hakkı bilirim yudamam öyle
Aşk yoluna semah dönseydim şöyle
Pir yolunda bile canlar yaktılar

Bin bilsem de bir bilene sorarım
Nerde gerçek görsem orda ararım
Hakta hukuktadır benim ısrarım
O da ne ki diye kaçıp ürktüler

Acılar paylaştım sevinçler ile
İstedim insanlar sevip sevile
Senin olsun beyaz kızıl kurdele
Gönülden dostlarım yıldız taktılar

Aslında yoktur kimseye sözüm
Bir kez bile olmadı yüksekte gözüm
Hilesiz olsun da karardır azım
Her gün yazdım okumaktan bıktılar

Ama olumsuzluk yakışmaz bana
Dolsan da defterim yazarım sana
Sevgim eksik olmaz tüm dostlarıma
Yorum yapıp bana arka çıktılar

Bense beceremem şu klavyeyi
Gönül gezmek ister tüm şairleri
Gözlerim seçemez ekrandakileri
Kolum kafam bana dudak büktüler

Sıkı durun karanfiller çıkacak
Dostta olsa çok şiirden bıkacak
Nedir ki bu kadar ser’e takacak
Tarlaya tohumu hep bir ektiler

Toprak ve Kar’dan C. Eroğlu